از آنجا که این روزها تب فوتبال بالا گرفته و ما صرفا دچار نوعی جوگیری حاد شده ایم، چاره ای نداریم مگر آداپته کردن خودمان، مطابقت سلیقه مان و طرز تفکرمان با فوتبال و تازه می توانیم جیغ های فوتبالی بکشیم و نظریه های فوتبالی هم ارائه دهیم، کلان کلان. اما از آنجایی که "متفاوت بودن" مثل زگیل روی نوک دماغمان، آن هم دماغ پیش از عمل نشسته، بنابراین حرفهایمان را فوتبالیزه می کنیم. (این روش جدیدی است برای آغشته کردن هر چیزی به کمی فوتبال و بسیاری تب)

در زمین فوتبال دختران مثل همه زمین های فوتبال، تعدادی بازیکن داریم که دنبال توپ می دوند. برای جلو زدن از هم از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند (دیده ای دخترها قبل از امتحان به جان همه رفتگان و ماندگان فامیل قسم می خورند که چیزی نخوانده اند و امتحانشان را خیلی بد داده اند، اما دست آخر بیست می گیرند؟) دخترها کنار هم می دوند، از کنار هم که رد می شوند، لبخند می زنند، حتی قربان صدقه هم می روند، اما برای رسیدن به هدف نهایی با هیچ کس شوخی ندارند، حتی خودشان. تازه این اول ماجراست.

در زمین اتفاقات زندگی، دختران توپ را زیر پای خودشان نگه نمی دارند، مدام یا حمله می کنند یا دفاع. دختران ذاتا هافبک هستن تازه استراتژی حمله و دفاعشان زمین تا آسمان فرق دارد. برای همین است که می توانند چنان معجون اشک و لبخندی تحویلتان دهند که درجا مثل دیرک دروازه خشک شوید!

دختران گاهی هافبک وسط تشریف دارند، یعنی بدون تعارف وسط زمین ایستاده اند و مثل نقل و نبات توپ پخش می کنند. برایشان مهم نیست گل را کی بزند و خانوم گل چه کسی بشود. آنها توپ را پاس می دهند، خوره توپ و گل ندارند، چرا که با دسته گلی کلا مجاب میشوند! دختران دفاع که می کنند، محشر می شوند. گاهی برای خراب کردن بازیکن حریف، سریشم شدن را در پیش می گیرند و چنان گیری می دهند که بیا و ببین. دفاعشان مدل یارکوبی دارکوبی است. نوک که می زنند دست بردار نیستند. چنان بازیکن حریف را می پیچند که اشکش دربیاید.
برایشان مهم نیست آنها توپ را شوت کنند و دیگران آقای گل بشوند.

The Girls آن قدر سخاوتمند هستند که این گونه مفید، The Others محترم نسبتا مطلوب را "گل شاد" کنند و توی ذوقشان نزنند و بابت زحمات بی دریغ سرشان منت نگذارند. (چون به قدر کافی ژل و روغن روی سر و صورت The Others سنگینی می کند). راستی تا یادم نرفته بگذارید از دروازه بانی دخترها بگویم. دخترها مثل شیر در دروازه ها می ایستند. چشم هر مهاجمی را با ناخن از ته درمی آورند و می گذارند کف دستش. اگر دختری دندان قروچه کرد، مطمئن باشید که توی دروازه ایستاده و به هیچ وجه خیال ندارد نفوذی ها را بپذیرد، چه توپ باشند یا نباشند

دختران بی نظیرند. آنها در فوتبال زندگی به مربی فنی و پزشک مراقب نیاز دارند، اما بابت نداشتن آنها خم به ابرو نمی آورند. آنها زمین که خوردند خودشان از جا بلند می شوند و خودشان زخم هایشان را مداوا می کنند. دختران برای بازی در جام جهانی زندگی یک عمر رژیم مناسب توقع می گیرند. مدام مراقب وزن خواسته هایشان و تناسب آن با قد داشته هایشان هستند.
اگر روزی فکر کردید که دختری دارد طاقچه بالا می گذارد، مطمئن باشید که به همبازی اش اعتماد کافی ندارد. مطمئن نیست شما دارید رول بازی می کنید و داور را نخریده اید. شاید مطمئن است شما جزو آنهایی هستید که کنار زمین می نشینند و فریاد می زنند و مطالبه میکنند. پس لطفا خودتان را اصلاح کنید! خیلی زود پیش از آن که کار بکشد به وقت اضافه و پنالتی، چون دختران محشرترین پنالتی زن های دنیا هستند.